Seas of heaven - love

Dit werk is te zien in de expositie ‘De zielenroerselen van de kunstenaar’ in het Rietveldpaviljoen in Amersfoort (22/10 - 08/11 2020). ‘Elke ware schepping verandert het inzicht, de eisen en de behoeften van de tijd en komt in botsing met nog heersende eisen en behoeften uit vorige perioden. Een schepping moet dus de plaats veroveren in plaats van te beantwoorden aan de geldende eisen en de noodzakelijkheid’, zei Architect Gerrit Rietveld. Op basis van dit citaat leveren 31 kunstenaars een onverwachte, bijzondere bijdrage aan, met de nadruk op het experiment. In 'Seas of heaven' heb ik geprobeerd om mijn dystopische visie op de toekomst vast te leggen in een enigszins verontrustend droomlandschap: op het eerste gezicht lijkt er niets aan de hand, maar als je verder kijkt, zie je embryo’s die in een schelp groeien, en de man en vrouw die op het punt staan de liefde te bedrijven zijn niet ingelogd. In de taferelen zitten dus referenties naar een wereld in transformatie, waarbij natuurlijkheid terrein verliest. Ik heb mijn werk onder water gezet: terwijl water het begin is van al het leven, ziet ‘Seas of Heaven’ eruit alsof het ondergedompeld is, in een vat met formaldehyde. Het doel van het werk is om te spelen met het onbehagen van de kijker, en het wellicht om te zetten in een gevoel van nieuwsgierigheid.

With this work I have tried to capture my dystopian vision of the future in a lovely dream landscape: at first sight nothing seems to be wrong: a man and woman are going to make love. However, my work is full of references of a changing world into an artificial environment. People are digitally connected instead of through an umbilical cord. I believe humanity will be sacrificed to technology. That's not a pity, it's just the way things are. I have put my work under water: while water is the beginning of all life, yet it look as if it's submerged ... in a vat of formaldehyde. The aim of the work is to play with the unease felt by the audience and to turn it into a sense of curiosity.

↑